WPROWADZENIE do GERMANISCHE HEILKUNDE®
dr med. Ryke Geerd Hamer
EPI - KRYZYS
W najgłębszym momencie fazy pcl w SBS-ach biologicznych konfliktów motorycznych, rozpoczyna się Kryzys Epileptyczny, podczas którego dochodzi do toniczno-klonicznych napadów drgawek. We wszystkich innych "chorobach" w całej medycynie występuje w tym momencie również kryzys, który jest podobny do kryzysu epileptycznego. Nazywamy go Kryzysem Epileptoicznym (odpowiedznik Epileptycznego). Każdy rodzaj konfliktu biologicznego posiada swój własny, specyficzny Kryzys Epileptoiczny, posiada swoje charakterystyczne objawy .
Dla przykładu, po sensorycznym konflikcie biologicznym "rozłąki", wyraża się on w fazie pcl w formie utraty świadomości. To same objawy dotyczą biologicznego (brutalnego) konfliktu "rozłąki", któremu towarzyszą bóle okostnej (przyporządkowanemu tylnemu czuciowemu ośrodkowi kory, odpowiedzialnemu za wrażliwość okostnej).
Typowym epileptoicznym kryzysem konfliku typu "rewir" z ubytkami (owrzodzenie) w nabłonku wewnątrz naczyń wieńcowych (potomek krzywizny skrzeli - pochodzenia ektodermalnego!) jest zawał serca. Przy czym rozróżniamy zawał lewostronny, sterowany przez prawą okołowysepkową stronę kory mózgowej i zawał prawostronny, sterowany przez lewą około-wysepkową stronę kory mózgowej.
Charakterystyczną cechą aktywności lewostronnego zawału serca (Kryzys Epileptoiczny) jest owrzodzenie wieńcowych naczyń tętniczych. Prawostronny zawał jest równoznaczny z zatorem płucnym, który jest wyrazem Kryzysu Epileptoicznego w fazie pcl tzw. raka szyjki macicy. Pokrewieństwo tych narządów można wytłumaczyć następująco: w początkowym stadium ewolucji osobnik był w kształcie pierścienia. W ówczesnej fazie rozwojowej te dwa narządy znajdowały się bardzo blisko siebie.
Innym Kryzysem Epileptoicznym jest np. tak zwany "zanik tkanki" przy zapaleniu płuc, kóre jest fazą pcl przy tzw.raku oskrzeli.
Nowotwory sterowane przez pień mózgu posiadają również w fazie pcl kryzysy epileptoiczne, przy obecności grzybów, albo prątków gruźlicy, lub nawet bez nich, tzn. albo z serowaceniem i redukcją nowotworu, albo bez serowacenia i redukcji.
Do tej pory traktowaliśmy zawał serca i zator płucny jako dwie samodzielne choroby. To samo dotyczy dwóch rodzajów astmy, które w rzeczywistości stanowią jedną konstelację schizofreniczną. Przy tym, jeden z tych konfliktów związany jest zawsze ze "strachem przed utratą rewiru". Taki konflikt typu "rewir" można odczuć na dwa różne sposoby: motorycznie, albo sensorycznie. Sensoryczny "strach o rewir", który prowadzi w fazie pcl do zapalenia płuc, nazywamy rozmiękaniem tkanki. Motoryczny konflikt biologiczny muskulatury oskrzeli, w przypadku występowania konstelacji schizofrenicznej, nazywamy astmą. Mamy teraz dwa rodzaje takiej konstelacji schizofrenicznej: jeden z nich dotyczy całej fazy aktywnej (faza ca), a drugi tylko krótkiego Kryzysu Epileptoicznego, kiedy występuje krótkie intermezzo, podobne do krótkotrwałego nawrotu fazy aktywnej. A więc w zasadzie są możliwe następujace kombinacje dwóch konfliktów powodujących astmę:
- obydwa konflikty biologiczne są w fazie aktywnej,
- jeden konflikt biologiczny jest aktywny, a drugi jest w Kryzysie Epileptycznym, po lewej stronie kory mózgowej(muskulatura krtani), albo po prawej stronie kory mózgowej (muskulatura oskrzeli).
- obydwa konflikty znajdują się w Kryzysie Epileptycznym fazy pcl
Do tej pory nie wiedzieliśmy, dlaczego kortyzon działa na organizm pacjenta tylko w niektórych przypadkach astmy. Teraz wiemy, że miało to miejsce tylko w takich przypadkach, w których konflikt był już w fazie pcl (albo na jednej, albo na obydwu stronach półkuli mózgowej). Wówczas napad astmy był jednostronnym, albo dwustronnym Kryzysem Epileptycznym. Kryzys Epileptoiczny jest w wielu przypadkach konfliktów kory mózgowej najbardziej niebezpiecznym momentem w przebiegu biologicznego programu (atak serca, zator płucny, zanik tkanki płucnej, utrata świadomości jako skutek konfliktu rozłąki, itd.)
Przy wszystkich "zachorowaniach" obserwujemy, bezpośrednio po Epi-Kryzysie (Kryzysie Epileptoicznym), tzw. okres zwiększonego wydalania moczu (zwiększona diureza), inaczej nazywany "fazą siusiania". Od momentu Epi-Kryzysu organizm chce pozbyć się nadmiernej ilości wody, jaką dotąd nagromadził. Czasami dochodzi do wydalenia 3 do 5 litrów płynu na dobę. Jeżeli pacjenci wiedzą o zależnościach występujących w tym procesie i wiedza, dlaczego ma on miejsce, to nawet utrata na wadze nie jest w stanie ich zaniepokoić. W momencie gdy "faza siusiania" szcześliwie zostaje zakończona, organizm steruje znowu w kierunku normalizacji. Od tego momentu nie dzieje się już nic szczególnego.